@. อ่านละครทีวี.@

อ่านละครย่อ รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 3 วันที่ 23 ก.ค. 55

อ่านละครย่อ รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 3 วันที่ 23 ก.ค. 55

“จ้ะ ขอบใจนะลูก อีกสองวันแม่จะกินเป๋าฮื้อของลูกนะ เพราะกว่าจะกินของหนูตี้ที่ซื้อมาหมด คงอีกหลายวัน”

คิตตี้แกล้งถามทำไมรีบกลับ พิมตอบอย่างไม่ค่อยพอใจว่ามีธุระ แล้วเดินออกไป จินดาเหลือบมองอมยิ้ม อย่างสะใจ...เสียงหัวร่อต่อกระซิกของจินดากับคิตตี้ดังตามหลังพิมออกมาถึงหน้าบ้าน เธอหันกลับไปมองน้ำตาคลอ

สุดท้ายพิมกลับมาบ้านด้วยอารมณ์ขุ่นมัว พจกับสุนีย์แปลกใจเมื่อลูกสาวบอกว่าจินดามีแฟนเก่าธีระอยู่เป็นเพื่อน ทั้งสองเตือนลูกสาวอย่าเพิ่งโกรธให้ถามธีระให้รู้เรื่องก่อน

วันต่อมา คิตตี้ยังมาอยู่เป็นเพื่อนจินดา เอาอกเอาใจป้อนยาให้ทานจนเธอเปรย

“เสียดายจัง ถ้าหนูเป็นสะใภ้แม่ก็ดีสิจะได้ดูแลแม่ใกล้ชิด แม่จะได้หายจากเบาหวานความดัน”

“ใจจริงหนูก็อยากเป็นล่ะค่ะ แต่พี่ธีสิคะ เขาไม่ยอมเลือกหนู”

“แม่ก็ไม่อยากจะเม้าท์หรอกนะ” เข้าแผนจินดาทันที

“พูดมาเถอะค่ะ รับรองหนูไม่พูดให้ใครฟังหรอก”

“จริงๆแล้ว ตาธีเข้ายังไม่อยากแต่งงานหรอก ก็ผู้หญิงน่ะสิเขาเป็นฝ่ายเร่งรัดจะให้แต่ง”

“แต่หนูว่าแต่งก็ดีนี่คะ พี่ธีเขาก็รักกับคุณพิมมานานแล้ว”

“รักจริงรึเปล่าก็ไม่รู้”

“ทำไมคะ”

“ก็...บางที แม่เห็นธีเขาพูดถึงคิตตี้บ่อยๆ”

คิตตี้ตื่นเต้น จินดาพยายามพูดว่าธีระยังมีใจกับเธอ แต่พิมรบเร้าจะแต่งให้ได้ เขาเกรงใจไม่อยากให้ฝ่ายหญิงเสียหายจึงยอมเจ็บเพื่อคนอื่น คิตตี้ดีใจที่ธีระยังคิดถึงตน

“ไม่ใช่แค่คิดถึงนะ แม่ว่าเขายังรักหนูอยู่จริงๆ นะ”

อรแอบฟังด้วยความหนักใจที่จินดาพยายามทำให้เกิดเรื่องจนได้

ooooooo

ถึงวันธีระกลับ พิมนั่งรออยู่ที่คอนโดฯ เขาดีใจเพราะตั้งใจว่าอาบน้ำแล้วจะไปหา สีหน้าพิมดูเครียดว่ามีเรื่องจะคุยด้วย เขาเข้าใจว่าเรื่องแต่งงาน แต่พิมสวน กลับเรื่องคิตตี้เขาชะงักงงๆ

“พิมอยากรู้ว่าธีคิดยังไงกับเธอ”

“เกี่ยวกับเรื่องอะไรผมไม่เข้าใจ”

“พิมไปเจอผู้หญิงคนนี้ที่บ้านแม่คุณ พิมอยากรู้ว่าเขาไปหาคุณแม่คุณทำไม”

“แล้วผมจะรู้ได้ยังไงว่าเขาไปทำไม เขาอาจจะไปเยี่ยมแม่ก็ได้”

“แต่ก่อนหน้านี้พิมไม่เคยเห็นเขาเลย ทำไมช่วงนี้เขามาพัวพันกับคุณและคุณแม่”

ธีระพยายามบอกว่าทุกอย่างเป็นเรื่องบังเอิญ พิมย้อนถามว่าเธอมีแรงบันดาลใจอะไรถึงไปเยี่ยมจินดา เขามองหน้าพิมที่ดูเครียด “ผมรู้แล้ว นี่พิมกำลังหึงผมหรือ...ไม่เอาน่า ผมเคยบอกแล้วไงว่า ผมรักพิมคนเดียว อย่าคิดมากสิ”

“ต้องคิดมากสิคะ อยู่ๆ แฟนเก่าคุณก็มาป้วนเปี้ยนไปมาหาสู่คุณกับแม่”

“เขาอยากมาก็ช่างเขาสิ ผมไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้ว”

พิมถามย้ำว่าจริงหรือ ธีระตอบว่าหลับตายังนึกหน้าไม่ออกเลย เขากอดพิมขอตัวอาบน้ำก่อนแล้วไปทานข้าวกัน พิมเริ่มยิ้มออกมาอย่างสบายใจขึ้น...แต่แล้วไม่ทันไร คิตตี้มาเคาะประตูห้อง พิมเปิดรับตกตะลึง เธอยิ้มเจื่อนๆ ถามว่าธีระอยู่ไหม

“อยู่ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรกับธีหรือคะ” พิมถามอย่างเคืองๆ

“คุณแม่ให้เอามะยงชิดมาให้พี่ธีค่ะ พอดีคุณป้าพี่ธีมาจากต่างจังหวัดก็เลยเอามาฝาก”

“นี่คุณอยู่บ้านแม่ธีทุกวันเลยหรือคะ”

“ค่ะ คุณแม่ไม่มีเพื่อนคุย ตี้ก็เลยแวะไปอยู่เป็นเพื่อนแกทุกวัน”

พิมประชดว่าดีนะ คิตตี้ไม่สนใจยังขอเข้าไปรอธีระในห้อง เข้ามาเห็นเครื่องบินเล็กๆ วางอยู่รีบหยิบขึ้นมาโอ้อวดว่า ลำนี้ตนซื้อให้เขายังเก็บอยู่อีก

“น่ารักมั้ยคะ พี่ธีเนี่ยโรแมนติกนะคะ เขาให้แหวนตี้ตอนวันเกิด ยังสลักที่หลังแหวนว่ารักเธอหมดหัวใจ...พี่พิมอยากดูมั้ยคะ”

“ไม่ล่ะค่ะ...” พิมคว้ากระเป๋าจะเดินออก คิตตี้รีบถามจะกลับแล้วหรืิอ เธอตอบห้วนๆ ว่ามีงาน ฝากดูแลธีระด้วย คิตตี้อมยิ้มโบกมือให้อย่างสะใจ

พิมเดินออกมาหน้างอบ่น นี่หรืิอที่บอกว่ารักตนคนเดียว...

ธีระอาบน้ำแต่งตัวเดินออกมาจากห้องนอนเห็นคิตตี้ก็แปลกใจถามหาพิม เธอตอบว่ากลับไปแล้ว เขารีบกดโทรศัพท์หา คิตตี้ชี้แจงว่าจินดาฝากมะยงชิดมาตนจะปอกให้ ธีระขอตัวโทรศัพท์ก่อน เขาถามพิมว่าทำไมรีบกลับ

“ก็คุณมีคนที่คุณรักสุดหัวใจอยู่ด้วยแล้วนี่ ฉันจะอยู่ทำไม” พิมตัดสาย

ธีระงงเกิดอะไรขึ้น เขาจะไปหาพิม คิตตี้ดึงไว้อ้างมีเรื่องจินดาจะบอก เขาชะงักรอฟัง เธอบอกเขาว่าจินดารู้สึกว่าถูกทอดทิ้ง อยู่ไปวันๆ ชีวิตไม่มีค่า

“แม่พี่พูดอย่างงั้นหรือ”

“ใช่ค่ะ ตี้ว่าพี่ควรแวะไปคุยกับแกหรือไปทานข้าวกับแกซะหน่อยนะคะ อย่างน้อยแกจะได้รู้สึกว่าพี่ยังให้ความสำคัญกับแกอยู่”

ธีระตั้งใจจะไปพรุ่งนี้ คิตตี้เซ้าซี้ให้ไปวันนี้ เกรงว่าจะสายเกินไป เขาครุ่นคิดกังวลเช่นกัน...ส่วนพิม แม้จะงอนแต่ก็เฝ้ารอให้ธีระโทร.มาง้อ เมื่อเขาไม่โทร.มาเสียที จึงตัดสินใจโทร.เอง เผอิญจินดาเป็นคนรับสาย พอรู้ว่าเป็นพิมก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย

“อ้าว ว่าไงหนูพิม”

“นี่ธีเขาไปหาคุณแม่หรือคะ”

“จ้ะ เขามาทำกับข้าวกินกันกับคิตตี้น่ะจ้ะ เห็นกำลังทำบาร์บีคิวกันอยู่ หนูจะมากินด้วยมั้ย”

“ไม่ดีกว่าค่ะ”

“แน่ะ คิตตี้มาพอดี เดี๋ยวแม่จะให้คิตตี้เอาโทรศัพท์ไปให้ธีพูดกับหนูนะ”

“ไม่ต้องแล้วค่ะ หนูไม่มีอะไรจะพูดกับเขาแล้ว แค่นี้นะคะ” พิมวางสายน้ำตาร่วงเผาะ

จินดายิ้มสะใจ ธีระเดินเข้ามาถามว่าใครโทร.มา เธอตอบว่า “พิมจ้ะ แม่กำลังจะเอาโทรศัพท์ไปให้ลูก แต่เขาบอกว่าไม่ต้อง ทะเลาะอะไรกันรึเปล่าลูก”

“ไม่มีอะไรหรอกครับ”

“เมื่อกี้แม่ก็ชวนเขามากินบาร์บีคิวกับเรา เขาบอกไม่เอา เฮ้อ เป็นคนแก่นี่มันแย่จริงนะ ไม่มีใครอยากกินข้าวด้วย”

ธีระแย้งไม่จริง อย่าคิดมาก คิตตี้รีบเอาใจตัก อาหารให้ทาน จินดาเปรยว่าวันนี้มีความสุข คิตตี้ยุให้ธีระมากินข้าวด้วยทุกวัน จินดาค่อนขอดเขาคงไม่ว่าง ธีระรีบบอกว่าได้ พรุ่งนี้ตนก็จะมา จินดาอมยิ้มนึกถึงพิมอย่างสะใจ

ooooooo

คืนนั้น ออกจากบ้านแม่ ธีระตรงมาหาพิม แต่เธองอนไม่ยอมลงมาพบ อ้างว่านอนแล้ว สุนีย์กับพจเห็นใจธีระ พจถามตรงๆ

“นี่กัปตัน เราพูดกันแบบลูกผู้ชายเลยนะ คุณกับผู้หญิงชื่อคิตตี้มีอะไรกันรึเปล่า”

“ผมเรียนตามตรงเลยนะครับ ผมไม่มีอะไรกับคิตตี้จริงๆ ครับ”

พจถามอีกว่าทำไมเธอถึงเข้ามาพัวพัน ธีระ อธิบายทุกอย่างเป็นเรื่องบังเอิญ พจเปรยบังเอิญบ่อยลูกสาวตนก็หวั่นไหว ธีระเข้าใจ ตนจะบอกคิตตี้ว่าไม่ควรเจอกันอีก พจให้เขาขึ้นไปบอกพิมเอง สุนีย์อึ้ง ไม่คิดว่าพจจะยอมให้ธีระขึ้นไปหาลูกสาวบนห้อง เขากลับโต้ว่า ถ้าไม่ให้ขึ้นไปก็ไม่ได้แต่งกันเสียที

พิมตกใจเมื่อรู้ว่าธีระขึ้นมาบนห้อง เธองอนไม่ยอมเปิดประตูออกมา ธีระบอกความจริงใจทั้งหมด พร้อมกับย้ำ

“ถ้าคุณไม่เชื่อ พรุ่งนี้ผมอยากให้คุณไปกับผม แล้วผมจะบอกเขาต่อหน้าคุณเลยว่า อย่ามายุ่งกับผม เพราะผมมีคนที่ผมรักมากที่สุดแล้วคือคุณ...นะพิมนะอย่าโกรธ พรุ่งนี้ผมจะมารับคุณ”

ธีระจะเดินกลับไป พิมเปิดประตูห้องออกมาถามว่ากี่โมง เขาดีใจหันมาบอกว่าสิบโมง จากนั้นขับรถไปหัวหินกัน พิมตกลง เขาขยับเข้ามาหาขอหอมที พิมปิดประตูใส่หน้า

“เอาไว้ให้คุณพูดกับเขาก่อน แล้วฉันถึงจะให้หอม”

ธีระส่ายหน้ายิ้มๆ ยอมกลับไป พิมแง้มประตูมอง แอบค้อนตามหลัง

ooooooo

วันต่อมา ธีระนัดคิตตี้พบที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง เธอยิ้มแย้มหน้าระรื่นเข้ามา แต่พอเห็นพิมนั่งอยู่ด้วยก็ชะงัก ถามมีเรื่องอะไร ไม่เห็นบอกก่อนว่าพิมมาด้วย

“ค่ะ ธีเขามีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ แล้วก็อยากให้ฉันนั่งฟังด้วย”

คิตตี้ชักหวั่นใจถามว่าเรื่องอะไร ธีระเอื้อนเอ่ย “พี่อยากจะบอกตี้ว่า พี่กับพิมกำลังจะแต่งงานกันแล้วพิมเขาก็ไม่สบายใจที่ตี้มาเจอกับพี่บ่อยๆ”

“พี่พิมหึงตี้หรือคะ”

“ใช่ค่ะ เพราะคุณเองก็เคยเป็นอดีตคนรักเก่าของธี ฉันบอกตามตรงนะคะว่าฉันไม่ชอบ”

“แหม พี่พิมคิดมากไปรึเปล่าคะ ตอนนี้ตี้กับพี่ธีแค่คบกันแบบเพื่อน”

“จะคบกันแบบไหนฉันก็ไม่ชอบ เอาเป็นว่าฉันไม่อยากให้คุณมาพบกับธีเขาอีก หวังว่าคุณคงเข้าใจนะคะ”

“จะเอายังงั้นหรือคะพี่ธี” คิตตี้หันไปถามธีระหวังว่าคงปฏิเสธ

“ใช่ เพื่อความสบายใจของพิม แล้วก็ความบริสุทธิ์ใจของพี่”

คิตตี้หน้าเจื่อน ผิดหวัง “ไม่ยักรู้ว่าเดี๋ยวนี้พี่ธีกลัวผู้หญิงขนาดนี้”

พิมตัดบทหมดธุระแล้ว ชวนธีระกลับ เขาขอบใจคิตตี้แล้วเดินจากไปกับพิม คิตตี้เสียหน้ามาก ไหนจินดาบอกว่า เขายังรักตนอยู่...ธีระโอบกอดพิมพากันไปเที่ยว หัวหินต่อ สองคนนอนเล่นบนชิงช้า เขาถามเธอว่าเชื่อใจตนแล้วใช่ไหม เธอตอบว่ายัง มีผู้หญิงที่ไหนอีกสารภาพมาให้หมด เขาโอดโอยว่าไม่มีแล้ว ไม่รู้ว่าพิมจะขี้หึงเหมือนกัน

“ก่อนหน้านี้ก็หึง เพียงแต่ไม่เคยเห็นคุณให้ความสำคัญกับใครเท่ากับคิตตี้ แถมคุณแม่ยังชอบคิตตี้มากกว่า”

ธีระขอร้องอย่าไปสนใจเลย แต่พิมเห็นว่าเป็นเรื่องสำคัญ ถ้าตนจะแต่งงานกับเขา ก็อยากให้แม่เขายอมรับตนอย่างจริงใจ ธีระปลอบไม่ต้องห่วง เพราะแม่เคยบอกว่าตนรักใครแม่ก็รักด้วย พิมขอให้เป็นเช่นนั้นจริงๆ ธีระกอดเธออย่างหวงแหน...

หลังจากกำจัดว่าที่ลูกสะใภ้ออกไปได้ จินดาก็แปลกใจว่าทำไมคิตตี้ไม่มาหาอีก กำลังให้อรโทร.ตาม ธีระมาพอดีถามว่าแม่มีธุระอะไรกับคิตตี้ จินดาตอบว่าแค่แปลกใจทำไมวันนี้ไม่มา

“คิตตี้เขาคงไม่มาแล้วล่ะแม่”

“อ้าว ทำไมล่ะลูก ทะเลาะกันหรือ”

“เปล่าครับ ผมบอกคิตตี้ให้เลิกติดต่อกับผม เพราะพิมเขาไม่ชอบ”

“อะไรกัน นี่แฟนลูกถึงกับห้ามไม่ให้ลูกติดต่อกับใครเลยหรือ”

“พิมเขาหึงน่ะครับ แล้วผมเองก็ไม่อยากให้เขาไม่สบายใจ”

จินดาบ่นว่าพิมยังไม่ทันแต่งก็ทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ วันหนึ่งคงหึงแม้กระทั่งแม่ ธีระออดอ้อนไม่เป็นอย่างนั้น เพราะพิมรู้ว่าแม่สำคัญที่สุด แต่จินดาแย้งถ้าสำคัญจริง ทำไมตนบอกอย่าเพิ่งแต่งถึงไม่เชื่อ ธีระโอดโอยมันคนละเรื่อง เธอค้อนลูกชายขวับที่ทำเป็นไม่สนใจ...ก่อนกลับธีระแอบมาสั่งอร ถ้าคิตตี้มาอีกให้โทร.รายงาน ไม่ทันไร จินดาก็โทร.หาคิตตี้ แต่เธอไม่รับสาย พลันช้อยโทร.สวนเข้ามา นัดกินเลี้ยงวันเกิดใหญ่พรุ่งนี้ จินดายิ้มอย่างมีเลศนัยรับปากทันที

ooooooo

วันรุ่งขึ้น ในห้องส่วนตัวร้านอาหารจีน ใหญ่ จินดา ช้อย และภา เฮฮากินไปคุยกันไปอย่างสนุกสนาน จินดาตั้งใจจะปรึกษาเพื่อนๆ เผอิญพิมพาพ่อกับแม่ออกมาทานร้านเดียวกัน เธอให้พ่อสั่งไปก่อน ตนขอตัวเข้าห้องน้ำ ผ่านห้องที่จินดาอยู่กับเพื่อนๆ ได้ยินเสียงคุ้นหู

ช้อยถามจินดา “แล้วเรื่องลูกชาย ตกลงยอมแพ้เขาแล้วใช่มั้ย”

จินดาตอบว่ายัง เพียงแต่คิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรใช้แผนเดิมก็ไม่ได้ ใหญ่เตือนอย่าให้เสี่ยงอันตรายแล้วกัน จินดาว่าเรื่องนั้นตนไม่ได้ตั้งใจ แต่ถึงอย่างไร ตนก็ไม่ยอมให้ลูกชายแต่งงาน ขนาดเอาแฟนเก่ามาแกล้งยุให้ผิดใจ กะเต็มที่ว่าต้องทะเลาะแล้วเลิกกัน ยังไม่ได้ผล ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว เพื่อนๆปรามว่าปล่อยให้เป็นเรื่องของหนุ่มสาวเถิด เธอค้าน

“ไม่ ตราบใดที่ฉันยังไม่ตาย ฉันจะไม่ยอมให้ลูกชายฉันแต่งงานกับใครทั้งนั้น”

พิมยืนฟังตัวชา จินดาลุกเดินออกมาเจอเข้าอย่างจัง ตกใจมากแต่กลบเกลื่อนทักทายแล้วขอตัวเข้าห้องน้ำ ในใจก็หวั่นแต่ก็ดีเหมือนกัน ถ้าพิมได้ยินจะได้รู้เสียทีว่าตนไม่อยากให้แต่งงาน

พิมยืนช็อกกับสิ่งที่ได้ยิน เธอเดินกลับมาที่โต๊ะ พ่อแม่ แต่ไม่กล้าเล่าอะไรให้ฟัง ได้แต่ครุ่นคิดตามลำพัง ธีระโทร.เข้ามาพอดี เธอจึงนัดเจอเขากลับมาพรุ่งนี้มีเรื่องอยากคุยด้วย

วันใหม่ พิมยืนมองตู้ปลาที่อควาเรี่ยมแห่งหนึ่ง ธีระเข้ามาทักทายด้วยความคิดถึง สีหน้าเขาแช่มชื่น แต่พอเธอเกริ่นว่า เมื่อวานบังเอิญเจอจินดาในร้านอาหาร ท่านกำลังคุยกับเพื่อนๆไม่อยากให้เราแต่งงานกัน เขาก็สีหน้าหม่นลง ไม่ต้องการคุยเรื่องนี้อีก

“แต่เราต้องคุยค่ะ เพราะแม่คุณบอกเพื่อนๆว่า ท่านเป็นคนวางแผนเพื่อล้มเลิกงานแต่งของเรา แม้แต่เรื่องของคิตตี้ ท่านก็เป็นคนจัดการทั้งหมด ท่านต้องการให้คิตตี้เข้ามาแทรกระหว่างเรา เพื่อให้เราเลิกกัน”

“เอาล่ะพิม ผมเข้าใจเรื่องแม่แล้ว แต่ผมก็คิดว่าเราไม่ควรไปใส่ใจเรื่องพวกนี้ ขอแค่เรารักกันและเข้าใจกันก็พอแล้ว โอเคมั้ย”

“แต่ฉันว่ามันคงไม่จบง่ายๆแล้วล่ะค่ะ เพราะถ้าเราแต่งงานกันไปโดยที่คุณแม่ไม่เห็นด้วย เราก็จะไม่มีความสุขทั้งคู่”

“ไม่หรอกพิม ในเมื่อเรารู้ว่าแม่เป็นยังไง เราก็ไม่ต้องไปสนใจ”

“แน่ใจหรือคะว่าคุณจะไม่สนใจท่าน ถ้าวันแต่งงานเรา ท่านเกิดเข้าโรงพยาบาลขึ้นมาอีก คุณจะว่ายังไง คุณจะไม่ไปดูท่านหรือ”

ธีระตอบว่าไม่ แต่พิมไม่เชื่อ เขายอมรับว่ารู้เป็นแผนของแม่ จะไปทำไม พิมจึงถามอีกว่า ถ้าแต่งงานกันแล้ว เขาต้องไปเที่ยวไหนกับแม่โดยไม่มีตน หรือเพราะท่านไม่ชอบตน เขาตะล่อมเชิงให้ต่างคนต่างอยู่ แต่พิมรู้ซึ้งว่าเป็นไปไม่ได้ จึงลองถามเขาว่าเขาจะเลือก ตนหรือแม่ ธีระอึ้งไม่คิดว่าเธอจะยื่นคำถามแบบนี้ พิมเลือกเป็นคนจากเสียเอง แต่ก่อนไปเธอบอกเขาว่า เธอรักเขามาก มันคงไม่มีความสุขถ้าแม่เขาไม่ต้อนรับตน

“มันไม่มีทางอื่นอีกแล้วหรือพิม” ธีระใจหายวาบ

“มีค่ะ เอาไว้ให้ถึงวันที่แม่คุณไม่อยู่ คุณค่อยกลับมาหาฉันก็แล้วกัน” พิมเดินหันกลับน้ำตาริน ไม่ต่างจากธีระที่ยืนอึ้งน้ำตาไหลเป็นทาง...

จากวันนั้น ธีระก็เศร้าซึม คิดถึงความหลังตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอกับพิม ครั้งแรกที่ได้บินเครื่องเดียวกัน เธอเอาเอกสารมายื่นให้เขาเซ็นชื่อเข้างาน เธอรายงานตัวว่า

“ดิฉันพิมอัปสรเป็นหัวหน้าแอร์เที่ยวบินนี้...กัปตันไม่ได้เซ็นคำสั่งให้ ดิฉันเลยต้องรอไม่สามารถปฏิบัติงานได้ค่ะ” พิมพูดเชิงตำหนิ

ธีระคิดๆบอกว่าตนเซ็นแล้ว พิมเอาหลักฐานมายืนยันว่าเขาลืม เขาหาว่าเธอทำรุนแรงถึงขั้นเอาหลักฐานมาเล่นงาน เธอกลับตอบอย่างแข็งขันว่า

“มิได้ค่ะ มันเป็นขั้นตอนที่ดิฉันต้องทำเพื่อไม่ให้ถูกตำหนิในฐานะเป็นหัวหน้า”

ธีระชอบใจกับการทำงานเข้มงวดของเธอ จึงยอมรับผิดว่าตนแก่แล้วก็มีลืมกันบ้าง เธอกลับโต้ว่า ยังไม่แก่ ยังหนุ่มแถมหล่อด้วย ทำให้เขาขำมองเธออย่างสนใจขึ้นมา หลังจากนั้น เขาก็คอยตอแยเธอแกล้งขอนั่นนี่ให้เธอบริการ เพื่อนๆแอร์เริ่มแซวว่าท่าทางกัปตันธีระจะสนใจพิม เธอเข้าใจว่า แกล้งแหย่เล่นมากกว่า แต่พอวันเกิดเธอ ธีระปรากฏตัวเอาของขวัญมามอบให้ ทำเอาเพื่อนๆ พากันอิจฉา นับจากนั้น เขาก็แสดงออกเต็มที่ว่าจีบพิม

พอต้องมาเลิกกัน ธีระก็เศร้า จินดาเข้ามาขอโทษที่เป็นต้นเหตุ ตนพร้อมจะไปขอโทษพิมให้กลับมา ธีระตอบว่า “ไม่ต้องหรอกครับ ผมบอกแล้วไงไม่ใช่ความผิดของแม่ เพราะผมรักแม่ ผมถึงเลือกที่จะอยู่กับแม่”

จินดาดีใจกอดลูกชายยิ้มตื้นตัน โดยไม่ได้สนใจว่าลูกเจ็บปวดขนาดไหน...ทุกครั้งที่ต้องเจอกันด้วยหน้าที่การงานพิมจะพยายามเลี่ยงหนี เพราะคิดว่าเสียใจตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่าแต่งแล้วต้องหย่ากันให้เจ็บปวดมากขึ้น ธีระมองพิมอย่างเสียใจ เธอช่างเข้มแข็งกว่าที่ตนคิด

ระหว่างการบิน วิทย์เหลือบมองธีระบ่อยๆ เขาจึงหันมาถามว่ามีอะไร วิทย์ถอนใจ

“ผมกำลังคิดถึงเรื่องชีวิตรักของกัปตันน่ะครับ มันเหมือนสุภาษิตที่เขาว่า ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน คิดดูสิครับ กัปตันกับพี่พิมกำลังจะแต่งงานกันอยู่แล้ว อีกแค่วันสองวัน อยู่ๆกลับไม่ได้แต่ง แล้วก็เลิกกันไปตลอดชีวิต”

“ยังไม่ถึงตลอดชีวิตหรอก”

“อาจจะมีลมพัดหวนหรือครับ”

“ผมเองก็ไม่รู้ บอกไม่ได้”

วิทย์ถามธีระว่าเฮิร์ตบ้างไหม เขาตอบตามตรงว่าเจ็บลึกๆ วิทย์เสนอให้หาคนใหม่มาดามใจ แต่ธีระกลับตอบว่า ตนชักกลัวผู้หญิงเสียแล้ว วิทย์รีบห้ามอย่าเพิ่งกลัว เขาจะต้องเจอผู้หญิงที่เข้าใจเขาจริงๆ พลันเสียงออดประตูดัง แอร์โฮสเตสยกถาดกาแฟมาให้ “กาแฟค่ะ กัปตัน”

ธีระหันมารับ เผอิญเครื่องตกหลุมอากาศ ทำให้เธอเซกาแฟกระฉอกใส่เขา เธอตกใจมาก

ooooooo

อ่านละครย่อ รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 3 วันที่ 23 ก.ค. 55

ละครเรื่อง รักคุณเท่าฟ้า บทประพันธ์ และ บทโทรทัศน์โดย วิลักษณา
ละครเรื่อง รักคุณเท่าฟ้า กำกับการแสดงโดย ชูชัย องอาจชัย
ละครเรื่อง รักคุณเท่าฟ้า ดำเนินงานสร้างโดย ธีรเดช-บุษกร วงศ์พัวพันธ์ บริษัท ซิติเซ่น เคน จำกัด
ติดตามชมละครเรื่อง รักคุณเท่าฟ้า ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3 เร็วๆนี้
ที่มา ไทยรัฐ




ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

บทความละครย่อTVตอนล่าสุด