@. อ่านละครทีวี.@

อ่านละครย่อ รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 11/2 วันที่ 11 ส.ค. 55

อ่านละครย่อ รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 11/2 วันที่ 11 ส.ค. 55

“อย่าบอกนะว่ามันพาผู้ชายมานอน”
จินดาเดินไปที่ห้องแล้วเปิดประตูเข้าไป
จินดาเปิดประตูเข้ามา
“นังอร ...”
อรนอนอยู่บนเตียงกับคมสันต์สะดุ้งตื่นขึ้นมาเห็นจินดา เธอกระโดดกอดคมสันต์ทันที

“ว้าย คุณยายขา อย่าเพิ่งเข้ามาหนูโป๊ค่ะ”
“เอะอะอะไรน้องอร” คมสันต์ถาม
“พี่คมสันต์ตื่นเร็ว” อรปลุก
จินดาเดินเข้ามามองด้วยความโกรธ
“นี่แกกล้าดียังไง ถึงพาผู้ชายมานอนในบ้านชั้น”
“ก็คุณยายไม่ให้หนูนอนกับคุณยายนี่คะ หนูไม่รู้จะไปนอนที่ไหน” อรบอก
“แล้วทำไมพาผู้ชายเข้ามา” จินดาไม่พอใจ
“ก็หนูกลัวผีนี่คะ ไม่กล้านอนคนเดียว”
“แกออกไปจากบ้านชั้นเดี๋ยวนี้” จินดาไล่

“คุณยายไล่หนูหรือคะ”
“ใช่ ชั้นไล่แกออก”
“อะไรคะ กะอีแค่หนูพาแฟนมานอนแค่นี้ ถึงต้องไล่หนูออกเลยหรือคะ”
“แกมันเลว นังคนไม่รักดี นังผู้หญิงสำส่อน ออกไปจากบ้านชั้นเดี๋ยวนี้”
“หนูออกก็ได้ค่ะ แต่คุณยายไม่มีสิทธิ์มาด่าหนูหยาบคายแบบนี้นะคะ” อรบอก
“ทำไมชั้นจะด่าไม่ได้ คนอย่างแกมัน ...”
“คนอย่างหนูทำไมหรือคะ คนอย่างหนูมีจิตใจ มีเลือดเนื้อ มีความรัก ไม่เหมือนคุณยายที่หัวใจทำด้วยใยเหล็ก กีดกันความรักของลูกชายตัวเอง”
“แกไม่มีสิทธิ์มาพูดเรื่องของชั้นนะ”
“ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ ตอนนี้หนูไม่ใช่ขี้ข้าคุณยายแล้ว หนูจะบอกให้รู้นะ คุณยายจะต้องตายอยู่คนเดียวในบ้านหลังนี้ ลูกเต้าก็จะไม่มีใครมาดูแล”
จินดาโกรธจัด “ออกไปจากบ้านชั้นเดี๋ยวนี้นะ”
“ไปค่ะพี่คมสันต์ ไปหารังรักของเรา”
อรดึงคมสันต์ให้ออกไปจากบ้าน
“จะไปไหน พี่ยังง่วงอยู่เลย น้องอรไปเถอะ ขอพี่นอนต่อ”
“นอนไม่ได้พี่คมสันต์ เราต้องไปแล้ว”
คมสันต์ลุกขึ้นมองจินดาอย่างงัวเงีย
“แล้วนี่เรื่องอะไรกันเนี่ย”
“แกออกไปจากบ้านชั้นเดี๋ยวนี้ ก่อนที่ชั้นจะลากคอแกเข้าตะราง” จินดาขู่
คมสันต์หงุดหงิด “ไปก็ได้ ไป ไป”
อรกับคมสันต์เดินออกไป อรหยุดมองหน้าจินดาแล้วพูด
“เชิญคุณยายอยู่คนเดียวไปจนวันตายเถอะค่ะ”
จินดาเงื้อมือจะตบ
“อีนี่ ...”
“อ้ะ อ้ะ อย่านะคะ ถ้าตบหนูหนูแจ้งตำรวจจับ จะไปตายในคุกนะคะ” อรบอก
คมสันต์เดินมาหยุดจ้องหน้าจินดาแล้วถาม
“แล้วจะอยู่คนเดียวได้หรือคุณยาย”
“ออกไป !!” จินดาตวาดเสียงดัง
คมสันต์เดินตามอรออกไป จินดาโกรธจัด
“เลี้ยงไม่เชื่องซักคน ทั้งลูกทั้งคนใช้”

ธีระนั่งลงแล้วพูดกับแดงที่ร้านต้นไม้
“แม่ไล่อรออก แล้วก็ไล่ผมไม่ให้เข้าบ้านด้วย”
“นี่แม่จะเอาอะไรของแม่ ทำอย่างนี้แล้วใครจะอยู่ดูแลแม่” แดงเป็นห่วง
“ก็คงต้องเป็นผม”
“อย่าบ้าน่ะธี แกไม่ต้องทำงานหรือไง”
“แล้วพี่จะให้ทำไง หรือพี่แดงจะเป็นคนไปดู”
“แต่ชั้นต้องดูลูก ดูผัว ดูร้านนะ”
“ถ้างั้นก็ต้องทิ้งแม่ให้อยู่คนเดียว”
กบเดินเข้ามาหาทั้งสองแล้วพูด
“บ้าน่ะธี ทำอย่างงั้นไม่ได้หรอก พี่ว่าเดี๋ยวเราโทรหาศูนย์แม่บ้านให้เค้าส่งเด็กมาอยู่กับแม่”
“ไม่มีทางหรอกพี่กบ ตอนนี้แม่ไม่ให้ใครเข้าบ้าน” ธีระบอก
“งั้นพี่ว่าแดงควรจะไปคุยกับแม่นะ”
“แต่ธีบอกว่าแกไม่ยอมให้ใครเข้าบ้านนะ” แดงบอก
“แดง แต่เราต้องคุยกับแม่ให้รู้เรื่องนะ เราปล่อยให้แกอยู่คนเดียวไม่ได้หรอก เป็นอะไรขึ้นมาจะยุ่ง” กบย้ำ
ธีระเสนอ “งั้นผมว่าเราไปด้วยกันทั้งหมดนี่แหละ”
ข้าวตูเดินเข้ามา
“ตูไปด้วยได้มั้ยคะ”
ทุกคนชะงักมอง
“พี่ว่าอย่าเลย เดี๋ยวจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นมาอีก” แดงปราม
“ใช่ ตูอย่าไปเลย พี่กับพี่แดงจะเป็นจัดการเรื่องนี้เอง” ธีระเห็นด้วย
“ก็ได้ค่ะ”
“งั้นไตรตั้นอยู่กับน้าตูนะ เดี๋ยวพ่อกับแม่มา”
กบหันไปบอกไตรตั้นที่นั่งเขียนหนังสืออยู่อีกโต๊ะ
“ครับ” ไตรตั้นรับคำ
กบกับแดงเดินออกไป ธีระมองหน้าข้าวตูแล้วจับมือของเธอกำไว้
“ใจเย็นๆนะคะ” ข้าวตูปลอบ
ธีระพยักหน้าแล้วเดินตามกบกับแดงออกไป ข้าวตูมองตามอย่างเอาใจช่วย

ธีระ กบและแดงเปิดประตูบ้านจินดาแล้วเดินเข้าไปในตัวบ้าน
ทั้งสามเดินเข้ามาในบ้านแล้วหยุดมองก็เห็นบ้านเงียบ
“แม่ .. แม่ครับ ...” ธีระตะโกนเรียก
“แม่ ...” แดงร้องเรียก
ในบ้านยังคงเงียบ ทั้งสามมองหน้ากัน
“เดี๋ยวผมจะขึ้นไปดูข้างบน” ธีระอาสา
“เดี๋ยวพี่ไปดูในครัว” แดงบอก
“งั้นพี่ไปดูหลังบ้านเอง” กบพูด
แล้วทั้งสามก็เดินแยกกันไป

ธีระเปิดประตูห้องนอนของจินดาเข้ามา ก็เห็นข้าวของ้กลื่นกลาดเละเทะ แก้วน้ำจานอาหารที่กินแล้ก็ววางที่นอนโดยไม่ได้เก็บ
“แม่ .. แม่ครับ ..”
ธีระเดินเข้าไปดูในห้องน้ำแต่ก็ไม่มี เขาจึงเดินออก

ธีระเดินลงมาจากชั้นบน กบกับแดงเดินเข้ามาถามเขา
“เจอแม่มั้ย”
“แม่ไม่อยู่ในห้อง” ธีระตอบ
“ข้างล่างนี่ก็ไม่มี” แดงบอก
“หลังบ้านก็ไม่มี” กบบอก
“แล้วนี่แม่ไปไหน ประตูบ้านก็ไม่ปิด” แดงเป็นห่วง
“หรือจะเกิดอะไรขึ้นกับแม่พี่แดง” ธีระร้อนใจ
“ไม่รู้สิ”
“เดี๋ยวผมจะไปถามคนข้างบ้าน” ธีระบอก
“พี่ไปด้วย”
“งั้นเดี๋ยวพี่จะขับรถออกไปดูหน้าปากซอยแม่อาจจะออกไปซื้อของก็ได้” กบบอก
ทั้งสามรีบเดินออกไป

ธีระ แดงและกบเดินออกมาที่ระเบียงหน้าบ้าน ทั้งสามเห็นจินดาอยู่ในชุดกระโปรงอยู่บ้านกำลังเดินขึ้นบันไดมาในสภาพผมยุ่งเหยิง เธอถือถุงอาหารใส่กล่องโฟม ถุงโอเลี้ยง ถุงขนมหวาน ถุงผลไม้มาแบบพะรุงพะรัง
ธีระร้องเรียก “แม่ ...”
จินดาชะงักมองทั้งสามนิ่ง
“แม่ไปไหนมา” แดงถาม
“มาครับแม่ ผมช่วยถือ”
ธีระเดินเข้าไปหาแล้วเอื้อมมือจะไปช่วยถือของ จินดาสะบัดมือออกแล้วไม่พูดอะไร เธอเดินสวนแดงกับกบไป แดงคว้ามือของแม่เอาไว้
“เดี๋ยวสิแม่ แดงขอโทษ”
“ใช่ครับแม่ ยกโทษให้พวกเราเถอะครับ” กบบอก
จินดาสะบัดมือแดงออกแล้วเดินเข้าบ้านไป ทั้งสามมองหน้ากัน ธีระเดินตามเข้าไป

จินดาเดินไปนั่งที่โต๊ะกลมกลางบ้าน เธอหยิบกล่องโฟมใส่ข้าวผัดออกมาตักข้าวกินโดยใช้ช้อนพลาสติคที่มากับกล่องใบนั้น สักพักธีระ แดงและกบก็เดินเข้ามา
“มาครับแม่ ผมไปใส่จานให้” ธีระบอก
“ไม่ต้อง พวกแกกลับไปได้แล้ว” จินดาว่า
แดงร้องไห้ “แม่อย่าทำอย่างนี้สิ พวกเรารักแม่นะ ที่ทำลงไปก็เพราะว่า...”
“แกหยุดพล่ามได้แล้ว ชั้นไม่อยากฟังเรื่องของพวกแก”
จินดาตักข้าวใส่ปากแล้วก็ไอเพราะสำลัก ธีระหยิบทิชชู่จะช่วยเช็ดปาก
“แม่ครับ ...” จินดาปัดมือธีระออก
“พวกแกยังมีหน้ามาเรียกชั้นว่าแม่อีกหรือ”
“แดงผิดไปแล้วแม่ ยกโทษให้แดงด้วยเถอะ ธีขอโทษแม่สิ พี่กบขอโทษแม่”
“แม่ ผมขอโทษครับ” กบยกมือไหว้
“ผมผิดไปแล้วที่โกหกแม่ แม่ยกโทษให้ผมนะครับ” ธีระบอก
“ได้ ชั้นจะยกโทษให้แก แต่แกต้องเลิกกับนังผู้หญิงคนนั้น” จินดายื่นค่ำขาด
ธีระอึ้ง
“ว่าไง บอกแม่สิว่าแกจะเลิกกับนังผู้หญิงคนนั้น”
กบกับแดงมองหน้ากัน ธีระนิ่งอึ้ง จินดามองจ้องด้วยความโกรธ
“ใช่สิ แกเลิกกับมันไม่ได้หรอก เพราะแกรักมันมากกว่าชั้น ถ้างั้นพวกแกก็ไปซะ ไม่ต้องมากลับมาให้ชั้นเห็นหน้าอีกต่อไป”
จินดาลุกขึ้นแล้วเดินหนีไปชั้นบน
“แม่ ...” แดงร้องไห้จะเดินตามแต่กบดึงไว้
“แดง” กบปราม
จินดาก้าวเดินขึ้นไป ธีระมองตาม จินดาหยุดยืนที่หน้าห้องแล้วหันมาพูด
“แล้ววันที่ชั้นตายพวกแกไม่ต้องมาเผาชั้น”
จินดาเดินเข้าห้องแล้วปิดประตูดังปัง ธีระสลด
“พี่กบทำไงดี แม่ไม่ยอมยกโทษให้เรา” แดงร้องไห้โฮ
“พี่ว่าเรากลับบ้านก่อนเถอะ” กบเสนอ
“แล้วเราจะปล่อยให้แม่อยู่คนเดียวหรือ” แดงถาม
“แต่ถ้าเรายังอยู่ แม่จะยิ่งไม่พอใจนะ เชื่อพี่กลับบ้านก่อนไปธี”
“เดี๋ยวผมจะขึ้นไปคุยกับแม่ให้รู้เรื่อง” ธีระบอก
“เชื่อพี่ ตอนนี้นายคุยยังไงแม่เค้าก็ไม่ยอมรับหรอก นอกซะจากนายจะบอกแม่ว่านายจะเลิกกับข้าวตู” กบพูด
ธีระมองหน้าแดงอย่างอึ้งๆ แดงมองน้องชายแล้วก็น้ำตาไหล กบตบไหล่ธีระ
“พี่ว่าเรากลับไปคิดกันก่อนดีกว่า” กบยืนยัน
กบประคองแดงออกไป แดงมองขึ้นไปที่ห้องแม่ของเธอ ธีระเดินหันมองไปที่ห้องแม่ด้วยความเสียใจก่อนจะเดินออกจากบ้านแล้วปิดประตู

จินดามองผ่านหน้าต่างไปที่ชั้นล่าง แล้วหันหน้ากลับมาร้องไห้
“ในที่สุดมันก็เลือกที่จะอยู่กับผู้หญิงมากกว่าเรา ...” จินดาน้ำตาไหลริน “นี่ชั้นต้องเสียลูกไปจริงๆหรือเนี่ย”

ที่ร้านต้นไม้ กบวางแก้วชาให้แดง
“ดื่มชาร้อนๆหน่อยแดง”
แดงจิบชาแล้วมองหน้าธีระ ธีระมองข้าวตู
“ถึงยังไงผมก็จะไม่เลิกกับตู” ธีระยืนยัน
ข้าวตูกุมมือธีระแทนคำขอบคุณ ธีระยิ้มให้
“ถ้าอย่างงั้นเราก็ต้องปล่อยให้แม่อยู่คนเดียวซักพัก บางทีแกอาจจะคิดได้แล้วยอมแพ้” กบบอก
“ไม่มีทางหรอกพี่กบ คนอย่างแม่ไม่มีทางยอมแพ้” แดงท้วง
“แล้วแดงจะทำยังไง เราจะไปอยู่กับแม่ แม่ก็ไม่ยอมให้เราอยู่”
แดงมองหน้าข้าวตูอึ้งๆ ข้าวตูมองสบตา
“ตู ถ้าพี่จะขอร้องให้ตูเลิกกับธี เพื่อเห็นแก่ครอบครัวพี่ได้มั้ย” แดงเอ่ยขึ้น
ธีระตกใจ “ทำไมพี่แดงพูดอย่างนั้น”
“แกไม่ได้ยินที่แม่พูดหรือ ถ้าแกไม่เลิกกับข้าวตู แม่จะไม่มีวันยกโทษให้พวกเรา”
“แต่มันต้องไม่ใช่วิธีนี้” ธีระยืนยัน
“แล้วมันมีวิธีไหนอีก แกบอกพี่ซิ”
“เอาล่ะค่ะ พี่แดง ตูว่าอย่าเพิ่งเถียงกันเลยค่ะ ขอตูไปคุยกับคุณแม่พี่แดงหน่อยได้มั้ย” ข้าวตูขอ
“พี่ว่าอย่าเลย ยิ่งไปแม่จะยิ่งโกรธหาว่าพวกเราลองดีนะ” กบบอก
“แต่ลองให้ตูไปคุยก่อนได้มั้ยคะ บางทีวิธีของตูอาจจะทำให้คุณแม่เข้าใจก็ได้”
“ตูจะใช้วิธีไหน” ธีระถาม
“ตูขอไม่บอกได้มั้ยคะ ถ้าสำเร็จตูจะมาเล่าให้พี่ธีฟัง”
ทุกคนมองหน้ากัน ธีระพยักหน้า
“ไม่ลองก็ไม่รู้”
จินดานั่งอยู่กลางห้อง ใครคนหนึ่งเดินเข้าไปหาแล้วหยุดยืนที่ด้านหลัง
“ชั้นบอกแกแล้วไง ถ้าแกไม่เลิกกับผู้หญิง แกไม่ต้องกลับมาหาชั้น” จินดาพูดโดยไม่ได้หันมามอง
“หนูเองค่ะคุณป้า” ข้าวตูพูด
จินดาตกใจพอหันขวับมาก็เห็นข้าวตูยืนอยู่
“นี่หล่อนกล้าดียังไงถึงบุกเข้ามาในบ้านชั้น”
“หนูเพียงแต่จะมาอธิบายให้คุณป้าเข้าใจในความรู้สึกของหนูกับพี่ธี”
“ชั้นไม่อยากฟัง เธอกลับไปได้แล้ว” จินดาไล่
“หนูไม่กลับค่ะ จนกว่าคุณป้าจะยอมรับในความรักที่หนูมีต่อพี่ธี”
“รักหรือ เธอเพิ่งรู้จักลูกชั้นได้สามสี่เดือน เธอก็คิดจะมาแย่งเค้าไปจากชั้น”
“คุณป้าคะปีนี้คุณป้าอายุเท่าไหร่คะ” ข้าวตูถามกลับ
“มันเกี่ยวอะไรกับเธอ”
“คนเราเนี่ยไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้าหรอกนะคะ คุณป้าลองคิดดูสิคะ ถ้าวันนี้คุณป้าเกิดตายขึ้นมา คุณป้าจะกีดกันพี่ธียังไงเพื่อไม่ให้รักผู้หญิงคนอื่น”
“นี่เธอแช่งชั้นหรือ”
“หนูไม่ได้แช่งค่ะ หนูแค่เตือนสติคุณป้า คุณป้าไม่สามารถเก็บพี่ธีไว้ในอ้อมอกของคุณป้าได้ตลอดชีวิตหรอกค่ะ”
“เธอไม่ต้องมาสั่งสอนชั้น ชั้นจะตายหรือไม่ตาย ชั้นก็ไม่มีวันยอมให้ลูกชายชั้นมารักกับเธอ”
“ถ้าอย่างงั้นหนูคิดว่าคุณป้าเตรียมตัวตายได้เลยค่ะ เพราะพี่ธีเค้ายืนยันว่าเค้าจะไม่มีวันเลิกกับหนู”
ข้าวตูเดินออกไป จินดาตะโกนไล่หลังด้วยความโกรธ
“ไม่จริง ลูกชั้นจะไม่มีวันรักผู้หญิงคนไหนมากกว่าแม่ของเค้าหรอก”
ข้าวตูอมยิ้มแล้วเดินออกไปช้าๆ จินดาทรุดลงนั่งร้องไห้
“ธี แม่รู้ว่าลูกรักแม่ ลูกจะไม่มีวันรักผู้หญิงคนไหนมากกกว่าแม่ ใช่มั้ยลูก”

ธีระนั่งนิ่งรอข้าวตูอยู่ในร้านต้นไม้ ข้าวตูเปิดประตูเข้ามา
“แม่ว่าไงบ้างตู”
กบเดินออกมาแล้วก็หันไปตะโกนเรียกแดงที่อยู่หลังร้าน
“แดง ตูกลับมาแล้ว”
แดงวิ่งออกมา
“แม่พี่ว่าไงตู”
ข้าวตูยิ้ม “ตูยังตอบตอนนี้ไม่ได้หรอกค่ะ คงต้องปล่อยให้ท่านคิดซักพัก ถ้าท่านเข้าใจที่ตูบอกท่านก็จะยอมให้พี่ธีรักกับตู”

อ่านละครย่อ รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 11/2 วันที่ 11 ส.ค. 55

ละครเรื่อง รักคุณเท่าฟ้า บทประพันธ์ และ บทโทรทัศน์โดย วิลักษณา
ละครเรื่อง รักคุณเท่าฟ้า กำกับการแสดงโดย ชูชัย องอาจชัย
ละครเรื่อง รักคุณเท่าฟ้า ดำเนินงานสร้างโดย ธีรเดช-บุษกร วงศ์พัวพันธ์ บริษัท ซิติเซ่น เคน จำกัด
ติดตามชมละครเรื่อง รักคุณเท่าฟ้า ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manager.co.th

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

บทความละครย่อTVตอนล่าสุด