อ่านละครย่อ รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 8/3 วันที่ 4 ส.ค. 55

อ่านละครย่อ รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 8/3 วันที่ 4 ส.ค. 55

“พ่อบอกว่าอีกสิบปีค่อยพูดเรื่องผู้หญิงไงไตรตั้น”
“ตั้นลืมไปครับ” แดงกับกบมองลูกชายแล้วส่ายหน้า
ธีระเปิดประตูรถที่จอดอยู่ที่ลานจอดรถ ข้าวตูเดินตามมา
“พี่ธีคะ”
ธีระชะงักแล้วหันไปมอง “อ้าว ว่าไง”

“ตูยังไม่รู้เบอร์โทรพี่ธีเลยค่ะ”
“อ๋อ ถามพี่แดงดูได้เลย” ธีระหันจะก้าวขึ้นรถ
“เดี๋ยวค่ะพี่ธี” ข้าวตูเรียกไว้ ธีระมอง “เอ่อ .. พรุ่งนี้พี่ธีว่างมั้ยคะ”
“พี่ยังไม่แน่ใจเลย มีอะไรหรือ”
“ตูอยากจะชวนพี่ธีทานข้าวค่ะ”
“ไว้วันหลังนะ พรุ่งนี้พี่อาจจะมีธุระ บ๊ายบาย”
ธีระยิ้มให้แล้วขึ้นรถก่อนจะปิดประตูรถ ข้าวตูมองตามด้วยความปลาบปลื้ม
“พี่ธีเค้ายังน่ารักเหมือนเดิมเลย”
ธีระขับรถเคลื่อนออกมา เขามองกระจกหลังก็เห็นข้าวตูยืนโบกมือให้ ธีระยิ้มแล้วส่ายหน้ากับตัวเอง

จินดานอนหลับอยู่บนเตียงในห้องนอนของเธอ ธีระถือของฝากเดินเข้ามาในบ้าน เขาเอาของไปวางที่โต๊ะแล้วหันมองรอบบ้านแต่บ้านก็เงียบเชียบเหมือนไม่มีคนอยู่
“อร .. อร ...” ธีระส่งเสียงเรียก
จินดาเปิดประตูออกมาจากชั้นบนในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิงเพราะเพิ่งตื่นและมีหน้าตาดูไม่ค่อยสบาย
“ธีหรือลูก”
ธีระหันไปมอง “ครับ”
จินดาเดินลงมาหาธีระ ธีระเห็นหน้าตาของแม่อิดโรย
“แม่เป็นอะไรรึเปล่า”
“เปล่าหรอกลูก แม่เพิ่งตื่นนอน”
“ทำไมหน้าเหมือนไม่สบาย”
“มันมึนๆหัวน่ะ ก็เลยหลับไป”
“แล้วไปหาหมอรึเปล่า”
“วานซืนก็เพิ่งไปมาลูก อย่าไปสนใจเลย โรคคนแก่ก็อย่างนี้”
“แล้วนี่อรไปไหนเนี่ย” ธีระถาม
“สงสัยจะออกไปคุยกับทหารเกณฑ์ข้างบ้าน พักนี้มันติดผู้ชายพอแม่เผลอเข้าหน่อยมันชอบแว๊บหาย”
อรเดินเข้ามาพร้อมถุงขนมจากเซเว่น
“หวัดดีค่ะ คุณธี”
“ทำไมปล่อยให้คุณยายอยู่คนเดียว” ธีระดุ
“หนูออกไปซื้อขนมที่เซเว่นน่ะค่ะ” อรบอก
“เซเว่นอะไร ออกไปคุยกับผู้ชายน่ะสิ ข้าจะเตือนเอ็งนะ ระวังจะท้องไม่มีพ่อ” จินดาว่า
“คุณยายก็พูดน่าเกลียด หนูไม่ได้นอนกับใครง่ายๆนะคะ” อรบอก
“นี่อร ชั้นบอกก่อนนะ ห้ามพาผู้ชายเข้าบ้านเด็ดขาด มันอาจจะเข้ามาขโมยของแล้วทำร้ายเธอกับคุณยายเข้าใจมั้ย” ธีระสั่ง
“แหม คุณธีขา พี่คมสันต์ของหนู เค้าไม่ใช่ทหารเกณฑ์นะคะ เค้าเป็นนายสิบ เมษาหน้าเค้าบอกว่าเค้าจะได้ติดนายร้อยแล้วค่ะ”
“ร้อยตรีร้อยโทอะไรข้าก็ไม่เอาทั้งนั้น เอ็งเลิกยุ่งกับมันได้แล้ว” จินดาสั่ง
“อุ๊ย คุณยายคะ หนูไม่ใช่ลูกคุณยายนะคะ ที่จะสั่งไม่ให้รักคนนั้น ชอบคนนี้”
ธีระชะงักอึ้ง
“เอ็งอย่ามาย้อนข้านะ”
“หนูไม่ได้ย้อนนะคะ แต่หนูไม่ใช่คุณธีที่จะต้องทำอะไรตามใจคุณยาย” อรบอก
“นังอร ...”
“เอาล่ะครับแม่ พอเถอะ” ธีระหันมาบอกอร “เรื่องเธอจะมีแฟนอะไรชั้นไม่ว่าหรอก แต่จำไว้ อย่าพาเข้ามาในบ้านชั้นก็แล้วกัน”
“ค่ะ หนูทราบแล้วค่ะ”
อรสะบัดหน้าค้อนแล้วเดินออกไปอย่างไม่พอใจ
“นังนี่นับวันชักจะเอาใหญ่แล้ว” จินดาบอก
“แม่ก็อย่าไปยุ่งกับเค้ามาก แค่เค้าทำงานให้เราได้ก็พอแล้ว”
“คอยดูนะ ถ้ามันท้องเมื่อไหร่แม่จะไล่มันออกไป”
ธีระส่ายหน้าแล้วเดินออกไป

ยามค่ำ ธีระนั่งเหม่ออยู่ในบ้านจินดา เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น ธีระกดรับ
“ว่าไงวิทย์”
วิทย์พูดโทรศัพท์อยู่ในร้านอาหาร
“คืนนี้ว่างมั้ยครับ”
“มีอะไร” ธีระถามกลับ
“จะชวนมาปาร์ตี้น่ะครับ”
“ต้องขอตัว”
“โธ่ กัปตัน ออกมาเที่ยวเถอะครับ อยู่คนเดียวเซ็งเปล่าๆ”
“ขี้เกียจไปจริงๆ อยากอยู่เฉยๆ” ธีระยืนกราน
“แต่มีสาวหลายคนเค้าอยากจะคุยด้วยนะครับ” วิทย์บอก เป๊ปดึงโทรศัพท์ไป
“กัปตันหรือคะ เป๊บนะคะ ออกมาดื่มไวน์กันหน่อยเถอะค่ะเพื่อนเป๊บเค้าอยากเจอกัปตัน”
นุ้ยชะโงกหน้าเข้ามาพูด “เพื่อนนุ้ยด้วยค่ะ”
“เอาไว้คราวหน้าแล้วกัน วันนี้ไม่อยากไปไหนจริง ๆ” ธีระบอก
“แต่ถ้าเปลี่ยนใจก็มานะคะ พวกเราจะรอถึงเที่ยงคืนนะคะ”
“ขอบใจ ขอให้สนุกนะ”
ธีระวางสายแล้ววางมือถือลงก่อนจะถอนใจด้วยความรู้สึกว่างเปล่า จินดาออกมาเรียก
“ธี มากินข้าวลูก”
“ครับแม่” ธีระลุกเดินไปที่โต๊ะอาหาร

ธีระนั่งลงที่โต๊ะอาหาร จินดาตักอาหารให้ลูกชายแล้วพูด
“นี่ลูก หมูสามชั้นผัดซีอิ๊วของโปรดลูก แล้วนี่ก็แกงป่าไก่ ร้านที่ลูกชอบ”
“ขอบคุณครับแม่”
ธีระตักอาหารกิน
“พรุ่งนี้ลูกว่างมั้ย แม่อยากจะไปไหว้พระที่อยุธยาซะหน่อย”
“ได้ครับแม่”
“ไปเช้าหน่อยนะลูก ไหว้เสร็จจะได้ไปหาอะไรกินกัน”
“ครับ”
“เอ๊ะ หรือคืนนี้ลูกจะนอนกับแม่ดีมั้ย จะได้ออกแต่เช้า”
“ไม่ดีกว่าครับ คืนนี้ผมมีรายงานต้องเขียน พรุ่งนี้ผมมารับแม่หกโมงเช้าดีกว่า”
เสียงโทรศัพท์มือถือของธีระดังขึ้น ธีระมองเบอร์อย่างไม่คุ้นตา
“ใคร” ธีระบ่นกับตัวเอง จินดามอง
“ใครหรือลูก”
“ไม่รู้เหมือนกันครับ” ธีระกดรับ “ฮัลโหล”
ข้าวตูพูดโทรศัพท์กับธีระอยู่ที่บ้านของเธอ
“พี่ธีหรือคะ”
“นั่นใคร”
“จำเสียงตูไม่ได้หรือคะ แหม เสียใจจัง” ข้าวตูตัดพ้อ
“อ๋อ โทษทีพี่ไม่ได้คิด”
“แสดงว่าตูไม่น่าสนใจจนพี่ธีไม่ได้คิดถึงเลย”
“ไม่ใช่อย่างงั้นหรอกจ้ะ”
จินดาได้ยินคำว่าจ้ะก็ชะงักมองอย่างสนใจ
“ตูโทรมามีอะไรหรือ”
“เปล่าหรอกค่ะ พอดีตูว่างๆไม่รู้จะคุยกับใครก็เลยนึกถึงพี่ธี คุยได้รึเปล่าคะ”
“พี่กำลังทานข้าวอยู่กับแม่”
“อุ๊ย ขอโทษค่ะ งั้นตูไม่กวนแล้ว”
“แล้วค่อยคุยกันอีกทีนะ” ธีระบอก
“ค่ะ” ข้าวตูปิดโทรศัพท์แล้วถอนใจ “ทำไมน้ำเสียงเค้าดูเย็นชืดจัง”
ข้าวตูมองโทรศัพท์อย่างแปลกใจ
ธีระปิดโทรศัพท์แล้ววางลง
“ใครโทรมาหรือลูก” จินดาถาม
“ข้าวตูน่ะครับ แม่จำได้มั้ย”
“ข้าวตูไหน”
“สมัยที่เราอยู่บ้านเก่าแล้วเค้าชอบมาเล่นบ้านเราบ่อยๆ”
“อ๋อ ลูกคุณเพ็ญ ไหนว่าไปอยู่เมืองนอกไม่ใช่หรือ”
“กลับมาแล้วครับ”
“แล้วไปเจอกับลูกได้ยังไง” จินดาซักต่อ
“เค้าไปซื้อต้นไม้ร้านพี่แดงน่ะครับ”
“แล้วเค้าโทรหาลูกทำไม”
“ไม่มีอะไรหรอกครับแม่ แค่เจอกันเค้าก็เลยโทรมาคุยในฐานะคนเคยรู้จัก”
“แต่ตอนเด็กๆเค้าชอบลูกมากนะ หรือเค้าจะมาจีบลูก”
“ตอนนี้ใครมาจีบก็ไม่ติดหรอกครับแม่ เพราะผมไม่คิดที่จะชอบใครแล้ว” ธีระบอก
“ลูกพูดจริงหรือ”
“จริงครับ ผมกำลังคิดว่าผมจะอยู่กับแม่ไปตลอดชีวิต”
“ถ้าเป็นอย่างงั้นจริงแม่ก็คงมีบุญที่สุดในโลก”
“งั้นผมก็จะพยายามทำให้ได้อย่างงั้นแล้วกันครับ”
ธีระยิ้มให้แม่ จินดายิ้มด้วยความปลื้มใจ

เช้าวันใหม่ พระนอนองค์ใหญ่อยู่ที่แนวรั้ว มีเจดีย์เก่า และสถาปัตยกรรมสมัยก่อน ข้าวตูเดินถ่ายรูปวัดมาเรื่อยๆ

จินดาไหว้พระอยู่กับธีระ ธีระส่งธูปให้แม่ จินดารับไปแล้วพนมมือ
“ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายโปรดคุ้มครองลูกของแม่ให้มีแต่ความสุขความเจริญ ปราศจากภัยอันตรายใดๆทั้งปวงด้วยเถิด” ธีระกับแม่ก้มลงกราบพระ
ธีระกับแม่เดินทำบุญตามมุมต่าง ๆในวัด จินดาถวายผ้าไตร
ธีระเดินจูงมือแม่ แล้วเขาก็ซับเหงื่อให้แม่

จินดากับธีระเดินมาถึงป้ายบอกทางไปห้องน้ำ
“แม่ขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยลูก”
“ไปครับ เดี๋ยวผมไปด้วย”
“ไม่ต้องหรอกลูก แม่ไปเองได้”
“ผมไปเป็นเพื่อนดีกว่า”
“ไม่ต้องหรอกจ้ะ เชื่อแม่เถอะ แม่ไปได้”
“งั้นเดี๋ยวผมไปซื้อน้ำให้แม่นะ”
“ดีจ้ะ แม่ขอน้ำเย็นแล้วกัน”
“ครับ” จินดาเดินไปห้องน้ำ ธีระหันเดินไปอีกทาง
จินดาเดินเข้ามาในห้องน้ำ เธอจะผลักประตูเข้าไปในห้องส้วม แต่แล้วก็ชะงักหายใจขัดจนต้องเอามือมาจับบริเวณหัวใจ
“โอ๊ย... นี่เราเป็นอะไร”
จินดามึนและเวียนหัว เธอมองไปรอบๆ ก็เห็นทุกอย่างเบลอไปหมด
“ช่วย ...”
จินดาใกล้จะล้ม ข้าวตูเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำพอดีจึงคว้าตัวไว้ได้
“คุณป้าเป็นอะไรคะ”
จินดาคว้าคอเสื้อข้าวตูไว้
“ช่วย .. ช่วย..ด้วย .. หายใจ..ไม่..ออก”
จินดาวูบหลับไป ข้าวตูประคองไว้
“ว้าย ... คุณป้า... คุณป้าคะ...ช่วยด้วยค่ะ ... ช่วยด้วย คนเป็นลมค่ะ”

ธีระเดินถือขวดน้ำมาที่หน้าห้องน้ำ เขาดูดกาแฟเย็นแล้วเดินมาหยุดหน้าห้องน้ำก่อนจะได้ยินเสียงข้าวตู
“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย”
ธีระมองหาต้นเสียง ข้าวตูพยุงจินดาออกมา ธีระมองด้วยความตกใจ
“แม่ !”
“พี่ธี ..” ข้าวตูตกใจ ธีระวิ่งเข้ามาประคองแม่
“ข้าวตู นี่แม่พี่เป็นอะไร”
“ไม่ทราบค่ะ อยู่ดีๆแกก็เป็นลม ตูว่าพาไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่าค่ะ”
“ไป”
เจ้าหน้าที่ในวัดวิ่งเข้ามาดู
“มีอะไรรึเปล่าครับ”
“คุณแม่ผมเป็นลมครับ ช่วยพยุงหน่อยครับ” ธีระบอก
จนท. หันไปบอกเจ้าหน้าที่คนอื่น “เอารถเข็นมาเร็ว”
เจ้าหน้าที่เอารถเข็นวิ่งเข้ามาให้ ทั้งหมดช่วยกันพยุงจินดาขึ้นไปนั่งเก้าอี้
“ข้าวตูฝากดูแม่พี่ก่อนนะ เดี๋ยวพี่เอารถมารับ” ธีระบอก
“ค่ะ”
ธีระวิ่งออกไป ข้าวตูมองตามแล้วหันมามองจินดา
“นี่คุณป้าจินดาหรือเนี่ย”
ข้าวตูเอายาดมให้จินดาดมแต่จินดาก็ยังนอนนิ่ง

เวลาผ่านไป ธีระเดินไปมาหน้าอยู่ที่ห้องไอซียู ข้าวตูถือกาแฟเดินเข้ามาให้
“กาแฟค่ะพี่ธี”
“ขอบใจจ้ะ”
“ตูว่าคุณป้าคงไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ” ข้าวตูบอก
“ขอให้เป็นอย่างงั้นเถอะ แม่พี่เคยช๊อค หน้ามืด ล้มมาหนนึงแล้ว”
“หรือคะ”
ธีระพยักหน้า “พี่ยังไม่ได้ขอบใจตูเลยนะที่ช่วยแม่พี่ไว้”
“ตูว่าต้องขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์มากกว่าค่ะ ที่ดลใจให้ตูอยากมาไหว้พระวัดเดียวกับพี่ธี ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าเราจะใจตรงกัน”
ข้าวตูพูดอย่างดีใจ ธีระมอง ข้าวตูชะงักเมื่อรู้ตัวว่าดีใจออกนอกหน้าเกินไปจึงยิ้มเขินๆ
“ตูหมายถึงว่ามาไหว้พระวัดเดียวกันน่ะค่ะ” ข้าวตูบอก
“ใช่ ต้องขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์”
ธีระยิ้มให้ ข้าวตูยิ้มตอบ สักพักหมอก็เดินออกมาจากห้องไอซียู
“คุณธีระครับ”
“ครับคุณหมอ”
“ตอนนี้คุณแม่คุณปลอดภัยแล้ว แต่กลับจากนี่ไปผมอยากให้คุณพาคุณแม่ไปเช็คที่โรงพยาบาลที่กรุงเทพให้ละเอียดอีกทีนะครับ”
“ครับ ขอบคุณมากนะครับ”
“เชิญครับ” หมอผายมือไปในห้องแล้วเดินออกไป ธีระผลักประตูจะเดินเข้าไปในห้องแล้วก็ชะงัก หันมาบอกข้าวตู
“เข้ามาด้วยกันสิ”
“ค่ะ” ข้าวตูเดินเดินตามธีระเข้าไป

ธีระเดินเข้ามาหาแม่ที่นอนอยู่บนเตียง มีสายให้น้ำเกลืออยู่ที่แขนจินดา
“เป็นยังไงบ้างครับแม่” ธีระถาม
“ดีแล้วลูก ไม่เป็นอะไรแล้ว ตอนนั้นแม่นึกว่าแม่ไม่รอดซะแล้ว อยู่ๆก็หายใจไม่ออกแล้วก็หน้ามืดขึ้นมา จำได้ว่ามีใครเข้ามาช่วยก็ไม่รู้”
“หนูเองค่ะ” ข้าวตูบอก
จินดามองข้าวตู “ใช่ หนูนั่นเอง ขอบใจมากนะจ๊ะ ถ้าป้าไม่ได้ยึดหนูไว้ ป่านนี้ป้าอาจจะล้มหัวฟาด น๊อคพื้นไปแล้วก็ได้”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณป้า ตูยินดีมากค่ะ”
จินดาชะงัก “ตู?”
“ข้าวตูไงครับแม่ ที่เมื่อวานผมเล่าให้แม่ฟัง”
จินดามองอย่างชะงัก ข้าวตูยิ้มให้
“ตอนนี้จำตูได้รึยังคะ ที่ตอนเด็กๆตูชอบไปวิ่งซนบ้านคุณป้าบ่อยๆ”
จินดาฝืนยิ้ม “จำได้แล้วจ้ะ แล้วทำไมอยู่ๆหนูถึงมาที่นี่ได้”
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ สงสัยจะเป็นพรหมลิขิต” ข้าวตูตอบ
“พรหมลิขิตหรือ” จินดาทวนคำแล้วชะงักมองหน้าธีระ ก่อนจะมองหน้าข้าวตู
ข้าวตูยิ้ม “ตูพูดเล่นน่ะค่ะ”
จินดาฝืนยิ้มแล้วพยักหน้า ข้าวตูมองธีระ ธีระฝืนยิ้มให้ จินดามองทั้งสองด้วยความสงสัย

ธีระเดินมากับข้าวตูตามทางเดินภายในโรงพยาบาล
“ระหว่างที่รอแม่ให้น้ำเกลือ พี่พาตูไปเอารถก่อนดีกว่า” ธีระบอก
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวตูหารถรับจ้างแถวนี้ไปก็ได้”
“พี่ทำอย่างงั้นไม่ได้หรอก ตูช่วยชีวิตแม่พี่ไว้ ไป เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“ก็ได้ค่ะ”
แล้วทั้งสองก็เดินเลี้ยวไป

ในห้องไอซียู จินดานั่งนิ่งมองขวดน้ำเกลือที่มีสายต่อมาที่แขนของตัวเอง แล้วนึกถึงคำพูดของข้าวตู
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ สงสัยจะเป็นพรหมลิขิต”
จินดาทำหน้าไม่พอใจ
“อย่าบอกนะว่านายธีชอบอยู่กับผู้หญิงคนนี้...ไม่ได้แล้ว”
จินดาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรหาแดง
ไตรตั้นนั่งวาดรูปอยู่ที่ร้านขายต้นไม้ เสียงโทรศัพท์มือถือของแดงดังขึ้น ไตรตั้นกดรับ
“ฮัลโหล ไตรตั้นรับจัดต้นไม้และออกแบบสวนครับ”
“ไตรตั้นหรือลูก ขอยายพูดสายกับแม่หน่อยซิ”
“คุณยายมีธุระอะไรครับ” ไตรตั้นถาม
“ยายมีธุระสำคัญจะคุยกับแม่ ไปเรียกแม่มา”
“เรื่องสำคัญอะไรครับคุณยาย”
“หยุดซัก แล้วไปเรียกแม่มาพูดกับยายซะที”
ทันใดนั้นแดงก็เดินออกมา
“ใครลูกไตรตั้น”
“คุณยายครับ คุณยายบอกมีเรื่องสำคัญจะคุยกับแม่” ไตรตั้นยื่นโทรศัพท์ให้แม่
แดงรับโทรศัพท์ “ฮัลโหลแม่ ว่าไงคะ”
“นี่แดง แม่ว่าแกควรจะอบรมไตรตั้นหน่อยนะ ตอนนี้แม่ว่ามันชักจะรู้มากไปแล้ว” จินดาว่า
“หนูขอโทษค่ะ แม่มีอะไรหรือ”
“แม่อยากรู้ว่านายธีเค้าชอบอยู่กับยัยข้าวตูหรือ”
แดงงง “ชอบหรือคะ เค้าเพิ่งเจอกันเมื่อวานนี้เองนะ”
“อ้าว เพิ่งเจอกันหรือ”
“ใช่ค่ะ เราเพิ่งเจอกันเมื่อวานนี้เอง แล้วแม่ไปเอาข่าวมาจากไหน ว่าเค้าชอบกัน”
“เปล่า แม่แค่เดา ก็เลยโทรมาถามแก งั้นแค่นี้นะ” จินดากดวางสาย
“เดี๋ยวแม่ ...”
จินดาพูดกับตัวเอง “เราคงระแวงมากไป”
“คุณยายมีเรื่องสำคัญอะไรครับแม่”
“นี่ไตรตั้น แม่ว่าลูกชักจะยุ่งเรื่องของผู้ใหญ่มากไปแล้วนะต่อไปนี้ห้ามรับโทรศัพท์แทนแม่ เข้าใจรึเปล่า”
“ครับ” แดงเดินออก ไตรตั้นมองตามแล้วบ่นออกมา “แค่นี้ก็บอกไม่ได้”

รถธีระแล่นเข้ามาจอดที่วัด ข้าวตูเปิดประตูแล้วก้าวลง ธีระเดินตามลงมา
“ขอบคุณนะคะพี่ธีที่ขับรถมาส่ง”
“พี่ต่างหากที่ต้องขอบคุณข้าวตูอีกครั้งนึง”
“ตูไม่รับค่ะ แต่ขอเปลี่ยนเป็นให้พี่ธีเลี้ยงข้าวตูมื้อนึงได้มั้ยคะ”
“ที่จริงตอนแรกพี่ก็ตั้งใจจะพาแม่ไปกินข้าวอยู่เหมือนกัน แต่เกิดเรื่องซะก่อน”
“วันไหนก็ได้ค่ะ เอาวันที่พี่ธีว่าง”
“เอ่อ งั้นดูก่อนแล้วกันนะ พอดีช่วงนี้พี่ไม่ค่อยว่าง”
ข้าวตูชะงัก “ค่ะ ขับรถดีๆนะคะ”
“จ้ะ ตูก็เหมือนกันนะ”
ธีระขึ้นรถแล้วขับออกไป ข้าวตูมองตามอย่างผิดหวัง
“หรือว่าพี่ธีเค้าไม่ชอบเรา ... ไม่ ... ยังไม่ได้เริ่มต้นเลย อย่าเพิ่งยอมแพ้ สู้สู้”

เวลาผ่านไป ธีระขับรถผ่านถนนไปเรื่อยๆ ธีระหันไปมองแม่ จินดายิ้มให้ ธีระชวนแม่คุย

อ่านละครย่อ รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 8/3 วันที่ 4 ส.ค. 55

ละครเรื่อง รักคุณเท่าฟ้า บทประพันธ์ และ บทโทรทัศน์โดย วิลักษณา
ละครเรื่อง รักคุณเท่าฟ้า กำกับการแสดงโดย ชูชัย องอาจชัย
ละครเรื่อง รักคุณเท่าฟ้า ดำเนินงานสร้างโดย ธีรเดช-บุษกร วงศ์พัวพันธ์ บริษัท ซิติเซ่น เคน จำกัด
ติดตามชมละครเรื่อง รักคุณเท่าฟ้า ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manager.co.th