@. อ่านละครทีวี.@

อ่านละครย่อ รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 12/3 วันที่ 15 ส.ค. 55

อ่านละครย่อ รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 12/3 วันที่ 15 ส.ค. 55

“พี่ธีโทรกลับตูด้วยมีเรื่องสำคัญ” ข้าวตูกดวางสายแล้วโทรหาเพื่อน “แกกินกันไปก่อนนะ ชั้นยังไปไม่ได้ รอกุญแจบ้านกับกุญแจรถจากแฟนก่อน เออ ไปแน่”
ข้าวตูวางสายแล้วเดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อจะกินน้ำ
“ทำไมตู้เย็นไฟดับ”

ข้าวตูเดินไปกดสวิตช์เพื่อเปิดไฟในบ้านแต่ก็ไม่ติด
“ไฟดับอีกแล้ว”
ข้าวตูเดินไปที่ตู้คัตเอาต์แล้วดันสวิตไฟ ไฟช๊อตที่ตู้ดังพรึ่บ
“ว้าย ...” ข้าวตูตกใจ ไฟที่คัตเอาต์ติดลุก “ไฟไหม้”
ข้าวตูวิ่งไปหยิบผ้าแล้วเอาผ้าตบไฟที่ลุกไหม้จนดับ
“นี่มันวันอะไรของเราเนี่ย” ข้าวตูกดโทรศัพท์หาธีระอีกครั้ง “ทำไมพี่ธีไม่เปิดเครื่องเนี่ย” ข้าวตูปิดโทรศัพท์อย่างเซ็งๆ

กบเดินไปเดินมาอย่างกระวนกระวายใจอยู่ที่หน้าห้องผ่าตัด
“ทำไมแดงผ่าตัดตั้งหลายชั่วโมง ยังไม่ออกมาอีก”
“ใจเย็นพี่กบ เดี๋ยวคงออกมา” ธีระปลอบใจ
กบดูนาฬิกา “แต่นี่จะสี่โมงแล้วนะ ... ตายจริง พี่ลืมไปรับไตรตั้นที่โรงเรียน ธี พี่วานไปรับไตรตั้นหน่อยได้มั้ย ป่านนี้รอแย่แล้ว”
“ได้ครับ”

“งั้นรีบไปเลย เดี๋ยวพี่จะโทรบอกครูประจำชั้นว่านายจะไปรับ”
“ครับ”
“พามาหาพี่ที่โรงพยาบาลเลยนะ”
“ได้ครับ ไม่ต้องห่วง”
ธีระเดินออกไปก่อนจะหันมามองกบ เขาเห็นกบชะเง้อมองเข้าไปในห้องผ่าตัด ธีระถอนใจแล้วหันเดินออกไป

ธีระเดินเลี้ยวออกมากดโทรศัพท์หาข้าวตู
เสียงโทรศัพท์ของข้าวตูดังขึ้น ข้าวตูมองเบอร์แล้วกดรับด้วยความโกรธ
“ฮัลโหล”
“โทษทีตู พี่ไม่ได้โทรกลับ”
“นี่ พี่ธีทำอะไรอยู่ ปิดเครื่องตั้งสามสี่ชั่วโมง ตูมีธุระสำคัญจะพูดด้วย”
“ขอโทษพี่อยู่กับแม่ ตูมีเรื่องสำคัญอะไร”
“ตูลืมกุญแจรถกับกุญแจบ้านไว้ในรถพี่ แล้วที่สำคัญคัทเอาต์ไฟดันชอต ไฟลุกด้วย”
“แล้วตูเป็นอะไรรึปล่า” ธีระถาม
“ไม่ค่ะ ดับทัน”
“พี่ขอโทษ”
“พี่ธีช่วยเอากุญแจบ้านกับกุญแจรถมาให้หน่อยได้มั้ย”
“ตอนนี้หรือ”
“ค่ะ”
“พี่ต้องไปรับไตรตั้นแทนพี่กบ เดี๋ยวรับไตรตั้นเสร็จแล้วพี่จะเอาไปให้ได้มั้ย”
ข้าวตูเริ่มโกรธมากขึ้นและเสียใจ
“ได้มั้ยตู” ธีระถามย้ำ
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ธีไม่ต้องมาแล้ว กว่าพี่ธีจะมาก็มืดพอดี ตูไม่ออกไปไหนแล้ว แค่นี้นะคะ”
ข้าวตูกดวางสายด้วยความโกรธ
ธีระวางสาย “เฮ้อ ดันมาลืมกุญแจวันนี้ซะอีก”
ธีระเดินออกไปจากโรงพยาบาล
ข้าวตูนั่งอยู่ในบ้านด้วยความโกรธ
“แม่ พี่สาว หลาน แล้วค่อยเป็นเรา นี่เราต้องเป็นคนสุดท้ายของพี่ธีงั้นหรือ”

ประตูห้องผู้ป่วยที่แดงพักอยู่เปิดออก ไตรตั้นวิ่งเข้ามาหาแดงที่นอนอยู่บนเตียง
“แม่ .. แม่ครับ แม่เป็นอะไร”
“แม่ไม่สบายลูก” แดงบอก
“อย่าเพิ่งกวนแม่เลยนะลูก ให้แม่นอนพักก่อน” กบบอกลูกชาย
“เป็นไงบ้างพี่แดง”
“อย่าบอกแม่นะว่าพี่ผ่าตัด” แดงขอ
“ครับ ไม่ต้องห่วง นอนพักเถอะ” ธีระบอก
“ไปลูก” กบดันตัวลูกชายออกไป
“แม่ครับ ตั้นไปนะ”
แดงพยักหน้า กบพาไตรตั้นออกไปจากห้อง แดงมองลูกชายจนประตูปิดแล้วจึงค่อยๆ หลับตา

ธีระ กบและไตรตั้นเดินออกมาหน้าห้อง
“หมอบอกว่าไงพี่กบ” ธีระถาม
“หมอบอกว่าต้องรอดูผลการตรวจชิ้นเนื้อก่อน” กบบอก
“ทำไมผมถึงโชคไม่ดี แม่ก็เจ็บ พี่แดงก็มาป่วย ยังไงก็ขออย่าให้พี่แดงเป็นอะไรมากกว่านี้เลย”
“พ่อครับ ตั้นหิวข้าว” ไตรตั้นบอก
“ไปกินข้าวกันก่อนนะ” กบชวนธีระ
“ครับ” ธีระตอบรับ แล้วทั้งสามก็เดินออกไป

ข้าวตูนั่งนิ่งอยู่ในบ้านที่มีเพียงแสงสลัวจากเปลวเทียนเล่มเล็ก ธีระเปิดประตูเข้ามาเห็นก็ชะงัก
“อ้าวตู บ้านไม่มีไฟหรือ”
“ค่ะ”
“แล้วไม่เรียกช่างมาดูหรือ” ธีระถาม
“เรียกแล้วค่ะ ช่างหมู่บ้านเค้าไม่อยู่” ข้าวตูบอก
“แล้วไม่เรียกช่างที่อื่นล่ะ”
“ตูไม่รู้จักใครเลยค่ะ พี่ธีก็รู้ว่าตูเพิ่งกลับมาอยู่เมืองไทย”
“พี่ขอโทษ พี่ลืมไป แล้วคัทเอาต์มัน ...” ธีระจะเดินไปดูที่คัทเอาต์
“อย่าเพิ่งทำเลยค่ะ มันไหม้หมดแล้ว”
“แล้วทำไมตูไม่ออกไปข้างนอกแล้วให้พี่ไปรับ มานั่งทำไมมืดๆ ให้ยุงกัด”
“ตูไม่มีกุญแจบ้าน ถ้าตูออกไปแล้วคนมาขโมยของจะว่าไงคะ”
ธีระชะงัก “จริงด้วย พี่ขอโทษ วันนี้พี่ก็ยุ่งทั้งวัน ไป เราออกไปกินข้าวกันดีกว่า”
“ไม่ล่ะค่ะ ตูสั่งพิซซ่ามากินแล้วค่ะ”
“แล้วเราจะนอนยังไง แอร์ก็ไม่มี ไปคอนโดพี่ดีกว่า”
“พี่ธีไปเถอะค่ะ ตูอยู่ได้”
“นี่ตูโกรธพี่หรือ”
“ไม่ค่ะ ตูเพียงแต่รู้สึกว่าพี่ธีให้ความสำคัญกับตูน้อยไป”
“มันไม่ใช่อย่างงั้นนะ วันนี้พี่ยุ่งทั้งวันจริงๆ”
“ใช่ค่ะ เรื่องของแม่ พี่สาว หลานพี่ พี่เขยพี่สำคัญมากกว่าตูไงคะ”
“ไม่เอาน่าตู เอาล่ะ พี่ขอโทษ พี่จะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกไป ไปคอนโดพี่เถอะ ที่นี่ร้อนจัง”
“ตูไม่ไป ตูมาคิดดูแล้วตูว่าตูคงต้องยอมแพ้แม่พี่ธี”
“ไม่เอาน่าตู เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับแม่พี่ มันผิดที่พี่ ที่พี่ไม่เอากุญแจมาให้ตู”
“ไม่ใช่หรอกค่ะ วันนี้ทั้งวันตูนั่งคิดถึงแต่เรื่องนี้ ตูโทรหาพี่ธี แต่พี่ธีปิดโทรศัพท์เพราะพี่ธีอยู่กับแม่ พี่ธีกลัวว่าแม่จะเสียใจ ตูก็เลยถามตัวเองว่าแล้วตูเป็นใคร แสดงว่าตูไม่มีความหมายกับพี่ธีเลย”
“ไม่เอาน่าตู ตูมีความหมายกับพี่นะ เพียงแต่ตอนนี้ ...”
“พี่ต้องดูแลแม่พี่ก่อน ใช่มั้ยคะ”
“แม่พี่ป่วยหนักนะตู”
“กลับกันถ้าเมื่อเช้าตูโดนไฟช็อตแล้วโทรหาพี่ธี พี่ธีจะทิ้งแม่พี่มาหาตูมั้ยคะ”
“พี่ก็ต้องมาสิ”
“แต่ตูชักไม่เชื่อแล้วล่ะค่ะ”
“ทำไมถึงไม่เชื่อพี่”
“ก็พี่ยังไปรับไตรตั้นก่อนที่จะมาหาตูเลย”
“ตู ไตรตั้นอยู่คนเดียวที่โรงเรียน พี่กบก็ไปรับไม่ได้ต้องรอพี่แดง พี่แดงเค้าเข้าห้องผ่าตัด เค้าวานให้พี่ไปรับ พี่ก็เห็นว่า ...”
“ก็นี่ไง สรุปว่าเรื่องของตูไม่สำคัญ”
“นี่ตูต้องการอะไรจากพี่เนี่ย” ธีระถาม
“ตอนนี้ตูไม่ต้องการอะไรจากพี่แล้ว กลับไปเถอะค่ะ”
“พี่ทิ้งให้ตูอยู่คนเดียวไม่ได้หรอก”
ข้าวตูหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วทำเป็นพูด
“ฮัลโหล ว่าไงคะคุณหมอ แม่คุณธีกำลังจะตายหรือคะ จะให้คุณธีรีบไปดูใจงั้นหรือคะ ... นี่ไงพี่ธี ถ้าหมอโทรมาแค่นี้ พี่ก็ทิ้งให้ตูอยู่คนเดียวได้แล้ว”
ธีระโกรธ
“กลับไปอยู่กับแม่พี่เถอะค่ะ ไม่ต้องมาสนใจตูอีกต่อไปแล้ว”
ข้าวตูหันกลับแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน ธีระยืนนิ่งด้วยความโกรธ
“เดี๋ยวตู นี่ตูต้องการจบกับพี่แค่นี้ใช่มั้ย”
“พี่ธีก็ลองเอาไปคิดดูเองแล้วกัน”
ข้าวตูเดินขึ้นไปชั้นบน ธีระมองตามก่อนจะถอยหลังไปสองก้าวแล้วหันเดินออกไปจากบ้านด้วยความโกรธ

ข้าวตูเดินเข้ามาในห้องแล้วนั่งลงบนเตียงโดยที่น้ำตาไหลรินท่ามกลางความมืด
เวลาต่อมา ข้าวตูเก็บของใส่กระป๋า เธอหยิบรูปถ่ายธีระกับตัวเธอหลายรูปที่อยู่ในกรอบขนาด A4ออกมาดูแล้วก็น้ำตารินก่อนจะคว่ำรูปลง

ธีระนั่งอยู่ในห้องที่คอนโดของเขาโดยที่ในใจก็นึกถึงคำพูดของข้าวตูในวันนี้ไปด้วย
“ไม่ใช่หรอกค่ะ วันนี้ทั้งวันตูนั่งคิดถึงแต่เรื่องนี้ ตูโทรหาพี่ธี แต่พี่ธีปิดโทรศัพท์เพราะพี่ธีอยู่กับแม่ พี่ธีกลัวว่าแม่จะเสียใจ ตูก็เลยถามตัวเองว่าแล้วตูเป็นใคร แสดงว่าตูไม่มีความหมายกับพี่ธีเลย”
“ไม่เอาน่าตู ตูมีความหมายกับพี่นะ เพียงแต่ตอนนี้ ...” ธีระอธิบาย
“พี่ต้องดูแลแม่พี่ก่อน ใช่มั้ยคะ”
“แม่พี่ป่วยหนักนะตู”
“กลับกันถ้าเมื่อเช้าตูโดนไฟช็อตแล้วโทรหาพี่ธี พี่ธีจะทิ้งแม่พี่มาหาตูมั้ย”
เมื่อคิดถึงเหตุการณ์ในวันนี้ ธีระก็ทิ้งตัวลงนอนแล้วถอนใจยาว
“เป็นเพราะเรื่องของแม่อีกแล้ว พรุ่งนี้เราควรจะรีบไปขอโทษเธอ”

เช้าวันใหม่ รถธีระแล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านข้าวตู ธีระหยิบดอกไม้ลงมาจากรถแต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นป้าย “ขายด่วน ติดต่อสำนักงานหมู่บ้าน” แขวนไว้ที่หน้าประตู ธีระเข้าไปกดกริ่ง
“ตู .. ข้าวตู ...”
ธีระเห็นบ้านเงียบ เขากดโทรศัพท์หาข้าวตูแต่ก็ไม่มีคนรับ
ข้าวตูนั่งอยู่คนเดียวริมทะเล เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอดัง แต่เธอนิ่งเฉยไม่ยอมรับสาย
ธีระรอฟังสัญญาณแต่ก็ไม่มีคนรับเขาจึงกดวางสายแล้วเอาดอกไม้เสียบไว้ที่หน้าประตูก่อนจะขึ้นรถขับออกไป

ธีระขับรถไปตามทาง แล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาข้าวตูอีก
โทรศัพท์ของข้าวตูดัง ข้าวตูหันไปมองแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอย่างลังเลว่าจะรับดีหรือไม่ แล้วเธอก็นึกถึงเหตุการณ์ตอนที่เธอคุยกับธีระ
“วันนี้ตูเจอพี่เอก พี่เอกเค้าถามว่าเมื่อไหร่ตูจะแต่งงาน ตูก็เลยบอกว่าพี่ธีไม่ขอซะที”
ธีระนึกได้ “อย่างงั้นหรือ”
“พี่เอกเค้าก็เลยบอกว่า ให้ตูถามพี่ธีซะเลยว่าจะขอตูแต่งงานเมื่อไหร่ ..ว่าไงคะ เมื่อไหร่ดี”
“อืมม์”
“เอาไว้ให้คุณแม่หายก่อนใช่มั้ยคะ”
“คือ ...”
“หรือว่าปลายปีนี้ ตูจะได้เตรียมงาน ว่าไงคะ”
“พี่จะบอกตูว่าเราไม่แต่งได้มั้ย อยู่กันแบบนี้ แค่นี้พี่ก็มีความสุขแล้ว”
ข้าวตูอึ้ง “หมายความว่าพี่ธีจะไม่แต่ง”
“ไม่ใช่ไม่แต่ง ตูก็รู้ว่าถ้าแต่งไปแม่พี่ก็จะยิ่งโกรธ ตอนนี้แม่ก็ดีขึ้นกับพวกพี่แล้ว” ธีระบอก ข้าวตูยิ่งอึ้ง “ ... นะ”

ข้าวตูมองโทรศัพท์อีกครั้งแล้วตัดใจวางโทรศัพท์ลง
ข้าวตูบอกตัวเอง “ใช่ ไม่มีประโยชน์หรอก เพราะยังไงแม่เค้าก็ต้องมาที่หนึ่งเสมอ”
ธีระที่ขับรถอยู่กดวางสายแล้วถอนใจ
“ไปไหนนะ”
โทรศัพท์มือถือดัง ธีระกดรับ
“ฮัลโหล”
กบพูดโทรศัพท์กับธีระที่ทางเดินในโรงพยาบาล
“ธี วันนี้มาอยู่เฝ้าแม่ได้มั้ย เพราะหมอจะให้แดงทำซีทีสแกนอีกที”
“ได้ครับ” ธีระตอบรับ
“รีบมานะ” กบย้ำ
“ครับ”
ธีระวางสายจากกบแล้วกดโทรศัพท์หาข้าวตูอีกที แต่ก็ไม่มีคนรับ ธีระจึงวางสาย

จินดาทำกายภาพอยู่ในห้องกายภาพบำบัด พยาบาลคอยให้จินดายกขาช้าๆ
“โอเคค่ะคุณป้า”
“เสร็จรึยัง” จินดาถาม
“เสร็จแล้วค่ะ เหนื่อยแล้วหรือคะ”
จินดาพยักหน้า ธีระเดินเข้ามาหา
“ลูกชายมาแล้วค่ะ” พยาบาลบอก
“วันนี้แม่ผมเป็นไงบ้างครับ”
“ดีขึ้นค่ะ” พยาบาลตอบ
“นี่เรียบร้อยแล้วหรือครับ”
“ค่ะ กำลังจะพากลับห้อง”
“มาครับ ผมเข็นพาแม่ไปเอง”
ธีระเข้ามาเข็นรถให้จินดาไปตามทาง พยาบาลมองตามแล้วก็ยิ้ม

ธีระประคองแม่ขึ้นไปบนเตียง
“ขอน้ำหน่อย” จินดาบอก
ธีระหยิบน้ำขึ้นมาป้อนให้แม่
“อีกไม่นานแม่ก็จะเดินได้แล้วนะ” ธีระบอก
“ธี ...”
“ครับ”
“แดงไปไหน ไม่เห็นแดงหลายวันแล้ว”
“ช่วงนี้พี่แดงเค้างานยุ่งน่ะแม่ ลูกค้าสั่งของเยอะ”
“บอกแดงถ้างานยุ่งไม่ต้องมาหาแม่หรอก”
“อีกไม่กี่วันเค้าก็มาแล้ว” ธีระบอก
“ไม่เป็นไร แล้วลูกล่ะ”
“ผมมีบินพรุ่งนี้ พรุ่งนี้แม่อยู่กับพวกป้าช้อยนะ พี่กบเค้าจะพาหลานมาเยี่ยม”
จินดาพยักหน้า แล้วช้อย ใหญ่และภาก็เดินเข้ามา
“เป็นไงพี่จิน ไปออกกำลังกายรึยัง” ใหญ่ถาม
ธีระยกมือไหว้ “สวัสดีครับคุณป้า”
“หวัดดีจ้ะ” ช้อยตอบรับ
“พรุ่งนี้ผมมีบิน ฝากคุณป้าดูแลแม่ด้วยนะครับ”
“ไม่ต้องห่วงจ้ะ” ช้อยบอก
“อ้อ ป้าฝากซื้อผ้าพันคอซักผืนได้มั้ย” ใหญ่ว่า
“ชั้นฝากซื้อกระเป๋าซักใบได้มั้ย อยากได้กระป๋าหนีบ” ภาเอาด้วย
ธีระตอบรับ “ได้ครับ”
“พวกแกนี่ กัปตันเค้าไปทำงานพวกแกยังจะไปฝากเค้าอีกหรือ” ช้อยว่า
“ไม่เป็นไรครับ ป้าช้อยอยากได้อะไร” ธีระถาม
“ไม่เอาล่ะ เอาแค่ขนมชอคโกแลตมากินก็พอแล้ว” ช้อยบอก
“ได้ครับ งั้นผมจะเอามาฝาก”
“จ้ะ”
“ผมไปนะครับแม่” ธีระบอก
“จ้ะ” จินดารับคำ ธีระเดินออกไป ทุกคนมองตาม
“พี่จินอย่าไปโกรธลูกเลยนะ เค้ามาเยี่ยมเช้าเยี่ยมเย็น” ใหญ่บอก
“ใครบอกว่าชั้นโกรธ” จินดาสวน
“งั้นที่เป็นอัมพฤกษ์อัมพาตนี่แกล้งงั้นหรือ”
ภาแซว จินดามองค้อน ทั้งกลุ่มหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

ธีระผลักประตูห้องที่แดงพักฟื้นเข้ามา กบนั่งอยู่ข้างเตียงแดง
“หวัดดีครับพี่กบ”
“อ้าวธี”
“พี่แดงเป็นไงบ้าง ยังปวดหัวอยู่มั้ย” ธีระถาม
“นิดหน่อย แม่เป็นไงบ้าง”
“แม่ดีขึ้น พี่ไม่ต้องห่วง”
“แล้วหมอบอกมั้ยว่าแม่จะหาย”
“มันคงต้องใช้เวลา”
“สงสารแม่จังเลย” แดงร้องไห้
“อย่าไปคิดอะไรมากเลย พี่ว่าแดงดูแลตัวเองดีกว่า” กบบอก
“ใช่ ไม่ต้องห่วงแม่หรอก” ธีระพูด “ยังไงแม่ก็ต้องหาย พี่แดงก็ต้องหายพร้อมกัน” ธีระกุมมือพี่สาวเพราะต้องการให้กำลังใจ
หน้าบ้านข้าวตูมืดสนิท ธีระเดินเข้ามากดออดแล้วทุกอย่างก็เงียบ ธีระหยิบดอกไม้ที่เขาเสียบเอาไว้ตอนเช้าออกมาดูก็เห็นดอกไม้แห้งเหี่ยว ธีระถอนใจแล้วขึ้นรถขับออกไป

ธีระเดินมาตามทางเดินในสนามบิน นักบิน สจวตและแอร์โฮสเตสเดินตามมา ข้าวตูเดินเลี้ยวมาเห็นธีระก็ชะงัก ธีระมองเห็นข้าวตู ข้าวตูหันหลังแล้วเดินเลี้ยวซ้ายไปอีกทาง
ธีระบอกลูกน้อง “พวกคุณเข้าไปก่อน เดี๋ยวผมตามไป”

อ่านละครย่อ รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 12/3 วันที่ 15 ส.ค. 55

ละครเรื่อง รักคุณเท่าฟ้า บทประพันธ์ และ บทโทรทัศน์โดย วิลักษณา
ละครเรื่อง รักคุณเท่าฟ้า กำกับการแสดงโดย ชูชัย องอาจชัย
ละครเรื่อง รักคุณเท่าฟ้า ดำเนินงานสร้างโดย ธีรเดช-บุษกร วงศ์พัวพันธ์ บริษัท ซิติเซ่น เคน จำกัด
ติดตามชมละครเรื่อง รักคุณเท่าฟ้า ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manager.co.th



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

บทความละครย่อTVตอนล่าสุด